ابوریحان بیرونی

یک بزهکار تنها به خودش و اندکی زیان می رساند، ولی یک نویسنده و چامه سرای(شاعر) خود فروخته، کشوری را به آتش می کشد.(بیرونی)

دانشمند پر توان ایرانی که با پژوهش های ارزنده اش، بسیاری از فرهنگ های دیرین را برای ما نگاه داشت(سده چهارم و پنجم خورشیدی).

بیرونی را پدر دانش «مردم شناسی» می دانند که در رایشگری(ریاضی)، ستاره شناسی، گاهشماری، گیتاشناسی(جغرافیا)، کهن نگاری(تاریخ)و… کارشناس بود.

هنگامی که زیاریان زمینه های خوبی برای پژوهش بیرونی فراهم کردند، وی تلاش بسیاری در راه دانش کرد و همچنین در زمان «محمود غزنوی» که ابزار کافی در دسترس بیرونی نبود، وی دست از تلاش خود برنداشت و راهش را ادامه داد. وی در پژوهش هایش گردش زمین را پیش بینی کرد و دستاورد های بسیاری در ستاره شناسی داشت.

آنچه در آثار بیرونی به ویژه در کتاب ارزنده یادگارهای به جا مانده از دوران کهن(آثار الباقیه عن القرون الخالیه) نمایان است؛ احترام او به اقوام و اندیشه های گوناگونمی باشد. وی با دیده ای دانشمندانه و خردمندانه به تاریخ نگاه کرده و همت زیادی در یافتن حقایق از خود نشان داده است. به راستی بیرونی را می توان یک استاد حقیقی دانست که پژوهش هایش دستاوردهای بسیار بزرگی برای بشر داشته است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: